هر کجا هستم، باشم
آسمان مال من است
پنجره، فکر ، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت دارد گاه اگر می رویند قارچهای غربت
من نمی دانم که چرا می گویند: اسب حیوان نجیبی است
کبوتر زیباست، و چرا در قفس هسچ کسی کرکس نیست
گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید
واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد

****************

عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد
«وسیع باش، و تنها ، و سر به زیر و سخت »
من از مصاحبت آفتاب می آیم
کجاست سایه
هنوز جنگل، ابعاد بی شمارش را نمی شناسد
هنوز برگ ، سوار حرف اول باد است
صدای همهمه می آید.
و من مخاطب تنهای بادهای جهانم
و رودهای جهان رمز پاک محو شدن را
به من می آموزند، فقط به من...

 

نوشته شده در سه شنبه 91/12/22ساعت 8:17 صبح توسط خاله سارا نظرات ( ) | |